Η άποψη που επικρατεί ότι η ζάχαρη τροφοδοτεί τον καρκίνο είναι πολύ διαδεδομένη, η αλήθεια όμως είναι περισσότερο περίπλοκη. Είναι γεγονός, ότι η ζάχαρη στην πέψη, απελευθερώνει γλυκόζη την οποία το σώμα χρησιμοποιεί ως κύρια πηγή ενέργειας. Η γλυκόζη του αίματος προέρχεται κυρίως από τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες όπως φρούτα, δημητριακά και λαχανικά. Ο καρκίνος χρησιμοποιεί μεγάλες ποσότητες γλυκόζης γιατί αποτελείται από κύτταρα τα οποία πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς. Θα φαινόταν λογικό ότι αποκλείοντας τους υδατάνθρακες και την ζάχαρη από την διατροφή μας τα καρκινικά κύτταρα θα στερούνταν την «τροφή» τους και θα περιορίζονταν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, γιατί ο οργανισμός διαθέτει πολύπλοκους και πολλαπλούς μηχανισμούς για την σταθερότητα του εσωτερικού του περιβάλλοντος, έτσι ώστε ακόμα και αν δεν υπάρχει γλυκόζη από ζάχαρη ή άλλους υδατάνθρακες, ο οργανισμός να χρησιμοποιήσει εναλλακτικές μεταβολικές οδούς και να συνθέσει γλυκόζη από το γλυκογόνο που έχει αποθηκεύσει στους μυς ή από τις πρωτεΐνες του με σκοπό να κρατήσει σταθερά τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα για όλα τα κύτταρα, φυσιολογικά και μη.

Ο κύριος λόγος που κάποιοι έχουν συνδέσει την κατανάλωση ζάχαρης με την καρκινογένεση ίσως να οφείλεται στην σχέση ινσουλίνης με την έκκριση αυξητικών ορμονών.

Στο σώμα μας υπάρχει μια θεμελιώδης ορμόνη, ένας σπουδαίος ρυθμιστής του μεταβολισμού, η ινσουλίνη. Η πιο σημαντική δράση της είναι να εισάγει την γλυκόζη στα κύτταρα. Σε περίπτωση όμως έντονης παχυσαρκίας, το πάγκρεας προσπαθώντας να διαχειριστεί όλον αυτόν το «μεγάλο φόρτο εργασίας», από την πολύ πλούσια διατροφή, θα εκκρίνει συνεχώς περίσσεια ινσουλίνης για να τα καταφέρει. Η συγκέντρωση ινσουλίνης σε μεγάλη ποσότητα θα μετατραπεί σε έναν παράγοντα που ενεργοποιεί την κυτταρική ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων – είτε αυτά είναι φυσιολογικά είτε καρκινικά. Επίσης, η ινσουλίνη θα ενεργοποιήσει την έκκριση του αυξητικού παράγοντα IGF1 ο οποίος ευνοεί τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό.

Με άλλα λόγια δεν είναι η ζάχαρη αυτή που «θρέφει» τον καρκίνο αλλά η έκκριση των αυξητικών ορμονών που προαναφέρθηκαν ως αποτέλεσμα της πολύ υψηλής πρόσληψής της.

Επομένως, αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι δεν χρειάζεται να αποφεύγουμε τη ζάχαρη εντελώς, ούτε και κάθε είδους υδατάνθρακα, αλλά να υπάρχει στην διατροφή μας ισορροπία και μέτρο, στο πλαίσιο του Μεσογειακού μοντέλου διατροφής, όπως προτείνεται άλλωστε για όλο τον πληθυσμό.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι υδατάνθρακες, όπως είναι τα φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά ολικής άλεσης και τα όσπρια, αποτελούν ασπίδα προστασίας από τον καρκίνο και μας εφοδιάζουν με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά και κατ’ επέκταση δε πρέπει σε καμία περίπτωση να τα αποκλείσουμε από το καθημερινό μας τραπέζι.